Beden Özlemi / Beden Açlığı   

Pandemi döneminde insanların birbirine temas etme isteğini,sarılma hasretimizi, açıklamamızı sağlayan bir ihtiyaç..

En son ne zaman biriyle sarıldınız,veya tokalaştınız?

Milyonlarca insan Koronavirüs salgını sırasında en ufak bir fiziksel temastan bile mahrum ediliyor. 

Ve durum sonrasında ortaya çıkan ihtiyaca bir isim vermek gerekirse;

‘’ Beden Özlemi / Beden açlığı ‘’

Tokalaşmak, sarılmak, dokunmak,dokunulmak  bizler için olmazsa olmaz bir ihtiyaç. Miami Üniversitesi’nden Tiffany Field Bedene dokunulduğunda beyindeki bir sinir, derinin altındaki basınç sensörlerini uyarıyor. Sinir sistemi yavaşlıyor, kalp atışı ve kan basıncı düşüyor ve beyin dalgalarında gevşeme oluşuyor. Stres ve kaygı hormonlarının seviyeleride azalıyor.

Kısacası insan dokunuşu biyolojik olarak bizler için çok yararlı. Dokunulmak ve dokunmak insanları sakin,mutlu ve aklı başında hissettirir.

Dokunulmadan mahrum kalan insanlar fiziksel ve duygusal olarak kötüleşir.Beden açlığı veya özleminin bağışıklık sisteminizi yavaşlatması, bizleri koronavirüse karşı daha duyarlı hale getirmesi mağlesef acımasız bir ironi haline getiriyor. En çok insan dokunuşuna ihtiyaç duyduğumuz zamanda dokunamamak, temas edememek bizleri çok endişelendirmektedir.

Hayattaki pek çok şey gibi insan dokunuşuna ne kadar bağımlı olduğumuzu fark edemedik. Covid-19 salgın sürecinin sonrasında, insanların birbirine daha çok sarılması ve temas etmesi kaçınılmayacak bir gerçek gibi gözükmekte.

Teknoloji bu süreçte bizleri bağlamak iletişimimizi güçlendirmekte çok faydalı olmaktadır, ama asla bir bedene temas, bir el sıkışması hissinin yerini tutamayacaktır. Teknolojinin dokunma ve dokunulmakdaki o canlılığı ve inceliği üretecek kadar gelişmemiş olması bu ihtiyacımızı karşılama konusunda yardım edememektedir.

Uzman Klinik Psikolog

   Oğuzhan AKBOYA